Mamy więc murowanych dwóch kandydatów. Marmurem, cegłą, kliszą i papierem.
Pierwszy, zachowuje się jak starszy brat, tego tam, Donalda Tuska.
Tak więc skupia się na: sprawach, których od lat nie udawało się rozwiązać: o budowie autostrad i dróg ekspresowych, rozwoju cywilizacyjnym wsi, wspomaganiu budownictwa, zmniejszeniu społecznej sfery niedostatku, odblokowaniu przedsiębiorczości i wreszcie o najważniejszym problemie – wspólnym działaniu sił politycznych i organizacji społecznych, aby przeprowadzić kompleksową reformę służby zdrowia.
Prosi: nie mówmy o IV RP, skupmy się na powrocie do szybkiego wzrostu gospodarczego, wzrostu eksportu, inwestycji i budownictwa, poprawie stopy życiowej, poczucia bezpieczeństwa obywateli oraz wysokiego optymizmu społecznego.
Przypomina: w sprawach najważniejszych na forum międzynarodowym musimy mówić jednym głosem.
Nie ma złudzeń co do przeszłości, wybiera przyszłość:stykam się ze środowiskami, które bardzo intensywnie przezywają problemy lat 90. Albo nawet wcześniejszych. Ja tych ludzi rozumiem. Ale uważam, ze powinniśmy się dziś zajmować problemami drugiego dziesięciolecia XXI wieku. Nie ma wątpliwości gdzie ja byłem w latach 90., ale czas leci i trzeba rozwiązywać nowe problemy.
Drugi, wygląda jak starszy bart, tego drugiego. Sprzed ponad miesiąca. Nie mówi wiele, hołdując zasadzie iż obraz jest wart tysiąca słów. Obraz wiejskiego dworku. No, powiedzmy ze wiejskiego. I powiedzmy, ze dworku. Konserwatysta, szlachcic, katolik. Ojciec wielodzietnej rodziny. Stateczny, acz z fantazyją, o czym zapewne ma świadczyć wielowiekowy wąs. Strzelec dobry, futerkowy. Gwarant tradycji,wierny kontynuator polityki jagiellońskiej. Z półki wyższej niż wyzsza półka.
Ta kampania robi się coraz bardziej śmieszna.
